Færsluflokkur: Sápan

38.Þáttur

Það var hægt að skera loftið í herberginu spennan var svo mikil. Bernódus strauk skeggmikinn vangann og hugsaði sig vandlega um og samþykkti loks tilboðið. Stefán fékk dollaramerki í augun og iðaði allur í skinninu af spenningi, en passaði sig samt að halda ró sinni og sína ekki kátínu sína.

Ragnheiður var ekki með eins gott pókersmetti og skríkti eins og smástelpa, því nú vissi hún að hún þyrfti aldrei að fara aftur á vinnumarkaðinn, letin hafði bugað hana.

Ég set ykkur þó nokkur skilyrði lömbin mín, sagði Bernódus, ég vil setja á ykkur staðsetninga tæki og þið fáið hjá mér sitthvorn gsm símann sem ég mun láta forrita sérstaklega. Þið þurfið að tilkynna ykkur á klukkutíma fresti og segja frá gangi mála. Einnig vildi hann að Ragnheiður mundi klæðast djörfum klæðnaði þegar þau mundu hittast næst. – Ég gef ykkur 15 mín. til að ræða þetta. Svo fór Bernódus út úr herberginu og hjónin voru ein eftir.

Finnst þér þetta ekki frábært Stefán? Sagði Rangheiður spennt. Það runnu tvær grímur á Stefán og hann sagðist ekki vera viss um hvort þau ættu að fara í þessa sendiför. Ragnheiður var ekki sátt með rolu skapinn í sínum manni og barði hann þéttingsfast í öxlina. – Þetta var nú óþarfi, sagði Stefán og nuddaði sára öxlina, - þú hittir á taug beljan þín!
Nújá, er ég allt í einu orðin belja! sagði Ragnheiður frekar hátt. Bernódus æddi inn og spurði hvort það væri ekki allt í lag.
Allt í himnalagi, sagði Rangheiður um leið og hún strauk yfir sáru öxlina, við vorum einmitt að ræða um þetta mál og við teljum okkur vera tilbúin í slaginn,kasta okkur í djúpulaugina, skilja hismið frá kjarnanum, láta hendur standa fram úr ermum. Lengra komst Ragnheiður því Stefán ákvað að hefna sín með að launa henni höggið og um leið að þagga niður í sinni heitt elskuðu. – Ég held að hann sé búinn að ná þessu Ragnheiður!

Aðgerðin ,,Sveitti Skarfurinn,, mun hefjast á morgunn. Ég er búinn að bóka herbergi fyrir ykkur og mun bílstjóri minn keyra ykkur þangað núna. Ragnheiður hugsaði strax um síðustu hótelgistinu og hlakkaði til þeirrar næstu. Hún strauk upp hægra lærið á Stefáni þegar hún heyrði þetta, og barðist við að halda hlátrinum inni því henni fannst nafnið vera eitthvað svo kjánalegt.

Bílinn beið fyrir utan og stigu hjónin inn og bílinn ók af stað. Hjónin skráðu sig inn á hótelið. Herbergið reyndist vera á 8 hæð með útsýni yfir Perluna. – ooooooo Stefán, finnst þér þetta ekki vera rómantískt? Stefán yppti öxlum og fleygði sér í rúmið sem reyndist vera mjög þægilegt. – Ég fíla það í tætlur að gista á hótelum, en þú Stefán? – Svona lala, svarði Stefán með hálfum hug. – Manstu Stefán, eftir myndinni…..æ þarna………æ þessi þarna með hótelinu, æ hvað hét hún aftur? Ragnheiður hugsaði sig lengi um og sagði svo hátt THE SHINING! Stefán, sem var alveg að sofna hrökk upp. – Hvað gengur að þér kona?!?

Æ, mér datt bara í hug þegar við vorum að labba ganginn að herberginu…manstu eftir þríhjólinu, stelpunni á því….æ, mér finnst það eitthvað svo krípí og þegar blóðið fossaði úr lyftunni! – Held þú sért eitthvað klikkuð kona sagði Stefán og snéri sér. Ragnheiður lagðist niður þétt upp við Stefán. Þau sofnuðu.

Morguninn var sólríkur og fallegur. Ragnheiður vaknaði við að sólargeisli knúsaði á henni kinnina. Hún reis upp og sá að Stefán var ekki í rúminu. Hún fór inn á baðherbergið og sá að Stefán sat á klósettinu og var að lesa Moggann á meðan hann tók til í skottinu. – Þú veist hvað mér þykir þetta viðbjóðsleg athöfn Stefán!?! Nú hef ekki minnstu löngun í að lesa þetta blessaða blað! Stefán hristi hausinn og rak skart við sem fyllti mælinn hjá Ragnheiði. Hún sagðist ætla að fara niður í lobbí til að ná í nýtt blað. Hurðinni var skellt og Stefán greip í klósettpappírinn og kláraði dæmið. Hann lét renna í bað og hafði það vel heitt. Mikil gufa myndaðist í baðherberginu og Stefán sá ekki handa sinna skil. Baðið var ekki lengi að fyllast. Hann stakk vinstri fætinum í vatnið og fann strax að það var allt of heitt. Stefán tók tappan úr baðinu svo kalda vatnið fengi smá pláss. Þessi athöfn tók dágóða stund.

Skyndilega var barið fast á hurðina og Stefán heyrði Ragnheiði grátbiðja hann um að opna. Hann sveipaði sig handklæði og hljóp að hurðinni til að opna hana…….

Hvað hefur gerst? Er allt að fara til fjandans? Kemst Stefán í baðið sitt? Er Ragnheiður með hundaæði?


37.Þáttur

Stefán og Ragnheiður eru nú í djúpum skít, þau hafa ekki hugmynd um hvar þau eru því enginn gluggi er á herberginu.

-Heldur að þeir eigi eftir að kála okkur? Spurði Stefán. –Voðalega orðar þú hlutina skemmtilega! Sagði Ragnheiður ekki par hrifinn með stöðuna sem þau voru í. Þau ræddu um hvort þau ættu ekki bara að flýja við fyrsta tækifæri.
Skyndilega var barið þéttings fast á hurðina og hrukku þau bæði við. Mjóróma rödd sagði að hurðin yrði opnuð en þau yrðu að snú að veggnum. Þau þorðu ekki öðru en að hlýða því þau sá að það var myndavél í einu horninu. Hurðin var opnuð og fundu þau handjárn voru sett á þau, síðan klútur fyrir augun. Ragnheiður hugsaði með sér hversu mikil skítafíla væri af þessum klút og marg sinnis kúgaðist hún af lyktinni. Stefán fann ekki fyrir þessum fnyk frá sínum klút.

Þau voru leidd hranalega og plantað í mjúkt sófasett. Þar voru klútarnir teknir af þeim en handjárnin fengu að vera lengur. Það tók þau dálítinn tíma að venjast birtunni í herberginu. Ragnheiður greindi mannveru fyrir framan sig og fannst mikil svipur með henni og Bush Bandaríkjaforseta. Það fékk hana til að flissa en það hefði hún betur látið ógert því hún fékk að launum vænan löðrung. Stefán brjálaðist við þetta og fór að hrækja á manninn og kalla hann öllum illum nöfnum, sum bjó hann til á staðnum í hita leiksins.

Eftir þetta litla fíaskó og hjónin búin að róa sig niður var myndband spilað fyrir þau. Hjónin gátu ekki betur sé en þetta væri Selma, vinkona Ragnheiðar. Hún var bundin í stól og sig hvergi hreyft.
Mannveran sem enn hafði ekki kynnt sig stöðvaði myndbandið og sagðist heita Bernódus Diktus. Ragnheiður var með tárin í augunum og spurði hvað hann vildi Selmu sinni. – Ég girnist fenginn í Alþingishúsinu og vil að þið færið mér hann! Stefán ákvað að vera sniðugur því nú vissi hann að þrír væru með mikinn áhuga á ná þessum kassa í Alþingishúsinu og sagði að hann vissu um nokkra aðra sem væru heitir. – Og hverjir eru það? Sagði Bernódus hissa. Stefán hló hrossahlátri og sagðist ekki gefa neitt upp en bauðst til að sækja þetta fyrir hann, en það mundi kosta hann. Hann nefndi verðið, nefndi fáránlegustu tölu sem hann gat hugsað sér og sagði – við hjónin þiggjum litlar 100 milljónir fyrir verkið.Ragnheiður leit hvössum augum á bónda sinn en ákvað að sitja á sér og láta hann um samningaviðræðurnar.

Hvernig fer þetta, mun Bernódus ganga að tilboði Stefáns? Er Ragnheiður að missa löngunina til að lifa? Hvað verður um Selmu?


35. Þáttur


Hjónin eru úr lífshættu og tilbúin að taka við fyrirmælum. Verðrið er ekki eins slæmt og undirtyllurnar eru komnar aftur inn.

Ragnheiður spurði þenna mann hvað það væri sem þau yrðu að gera. – Ég tel mig vita að þið eruð að fara í sendiför fyrir Herra Fleyg. Stefán ákvað að látast eins og hann vissi ekki neitt. Maðurinn varð pirraður og sagðist girnast þennan kassa sem að þau ætti að ná í. Launin fyrir að útvega kassann er lífið sem hann gaf þeim aftur.

Viðbjóðslega ósanngjarnt, sagði Ragnheiður með fýlusvip. Stefán gaf henni olnbogaskot og sagi henni að steinþegja. – það er töggur í þér, sagði maðurinn og bætti við að svona menn vildi hann fá í vinnu fyrir sig, ekki þessar liðleskjur þarna og benti á undirtyllurnar sem ekki voru sáttar með skoðun stjórans. Stefán sagðist ekki hafa áhuga á að vinna fyrir glæpamann og bað hann um þeim yrði sleppt þegar þau kæmu til Íslands.

Eitthvað hefur maðurinn eitthvað verið utan við sig því hann virti það sem Stefán lagði til og sagði að þau væru frjáls þegar til Íslands væri komið. Hjónin stóðu upp og fóru aftur í sætin sín. Flugfreyjurnar voru sveittar við að setja upp allar súrefnisgrímurnar sem höfðu farið niður og báðu þá hávöxnu um að aðstoða sig. Þar sem að hjónin eru lágvaxin settust þau niður án þess að fá samviskubit. Vingjarnlega flugfreyjan gekk fram hjá þeim en yrti ekki á þau. Það fannst hjónum skrítið en voru innst inni fegin að fá frið fá henni.

Allar grímurnar voru komnar á sinn stað og fólk orðið rólegt. Stefán hækkaði í Stones og fletti vörulistanum sem hann fann í vasanum á sætinu fyrir framan sig. Ragnheiður var komin með ný höfuðtól og sá Grace Jones henni fyrir skemmtun, vörulistinn hafði einnig fangað athygli hennar. Vingjarnlega flugfreyjan pikkaði í Ragnheiði og bauð henni einn Cosmo sem Ragnheiður þáði. Stefán tók eftir þessu en flugfreyjan fór áður en hann gat pantað sér drykk.

Ragnheiður grandskoðaði drykkinn og spurði Stefán hvort hún ætti að fá sér sopa. – Ég mundi láta það eiga sig, gefðu heldur einhverri konu sem þarf á því að halda, t.d. þessari. Stefán benti á heldri konu sem var að ferðast með tvö börn, sennilega barnabörn. Börnin voru mjög óþæg og átti amman fullt í fagni með að hemja þau. Ragnheiði leist vel á það og stóð upp úr sætinu og gekk til þeirrar gömlu.

Hvaða erindi áttu til mín sagði sú gamla. Ragnheiður sagði ekki neitt og rétti henni drykkinn. Gamla konan brást illa við og hellti honum yfir Ragnheiði. Það fannst krökkunum fyndið og fóru þau að skellihlæja. Ragnheiður ákvað að gera ekki veður út af þessu og hrökklaðist aftur í sætið sitt. Stefán sá alla atburðarrásina og var hissa á að konan sín skuli hafa tekið þessu svona vel. Passaði sig samt að hafa ekki orð af því.

Það styttist í lendingu og merki kom um að festa sætisólarnar. Flugfreyjurnar aðgættu að allir bakkar væru komir í upprétta stöðu og hvort allir væru komir í belti. 10 mín. síðar var vélin lent á Íslandi. Farþegarnir kepptust um að komast fyrst út, sem hægði bara á hlutunum. Ragnheiður og Stefán voru frekar framarlega þannig að þau voru fljót að komast út. Þegar Ragnheiður sá vopnaleitarhlið fann hún sviti braust út á öllum stöðum.Hún stoppaði Stefán og sagði að hún hefði einhverja ónotatilfinningu. Stefán sagði að nú yrðu þau að komast inn í landið án vandræða. Það gekk eftir og stóðu hjónin fyrir framan flugvöllinn og leituðu að leigubíl.

Þau litu í kringum sig og sáu eðalvagn. Fyrir utan hann stóð maður sem hélt á skilti. Á því stóð

Afkomendur Fleygs

Þessi hlýtur að vera fyrir okkur sagði Stefán og hjónin gengu að bílnum. Bílstjórinn opnaði og þau fóru inn. Í bílnum var kunnulegt andlit sem vakti öryggistilfinningu hjá Ragnheiði.

Hver er í bílnum? Eru hjónin laus við manninn í fína herberginu?


34. Þáttur

Í fína herberginu voru nokkrir jakkafataklæddir herramenn. Um leið og hjónin birtust þögnuðu þeir allir. Sá sem virtist vera forsprakkinn reis á fætur og gekk lötur hægt að hjónunum. Hann bauð þau velkomin og bauð þeim einnig sæti. Þau þorðu ekki öðru en að hlýða.

Sjálfur settist maðurinn niður og skipaði þjóni að sækja glös og gefa gestunum smá brjóstbirtu. Þessi maður talaði bjagaða íslensku. – vitið þið hvað þið eru að fara út í? Spurði hann. Stefán sagðist ekki hafa hugmynd um það. Maðurinn sagði að nú væru þau flækt inn í alþjóðlegan glæpahring sem svífist einskis og er mjög harðsnúinn.

Ragnheiði stóð ekki á sama en sýndi engar tilfinningar. Þjónninn kom með glös og Bollinger. Maðurinn spurði hvað hefði tekið svona langan tíma og fyrirskipaði undirtyllum sínum að fjarlægja þjóninn. Hvað ætli verði um hann hugsaði Ragnheiður áður en hún tók fyrsta sopann. Stefán tók einnig sopa.

Það hefðu hjónin betur ógert því ekki leið á löngu þangað til að ónotatilfinning gerði vart við sig. Ragnheiður fann hjartað hamast og átti erfitt með að anda. Það sama hrjáði Stefán. Maðurinn tilkynnti þeim að þau hefðu drukkið eitur sem eftir stutta stund muni drepa þau. ,,Ég er með mótefnið hér í vasanum, ef að þið hlýðið mér mun ég gefa ykkur það.

Hjónin þorðu ekki öðru en að kinka kolli og mótefnið fengu þau. Það tók ekki langan tíma fyrir þau að jafna sig fljótt urðu þau móttækileg fyrir frekari fyrirmæli.

Hver er þessi dularfulli maður? Munu þau hjónin aldrei bragða á kampavíni aftur? Er Stefán skotinn í flugfreyjunni?


33. Þáttur

 

Flugvöllurinn var í sjónmáli og fiðringur var í maga hjónanna. Ragnheiður var farin að svitna í lófunum og spurði Stefán hvort hann væri stressaður. Spurningunni var svarað með mæðulegu já-i.

Inni í flugstöðinni var margt fólk tók það dálítinn tíma að komast af vopnaleitarhliðinu. Verðirnir þukluðu þau upp og niður og á staði sem er bara fyrir hjón að þukla. Ragnheiður roðnaði og sá Stefán gerði slíkt hið sama. Verðirnir voru ekki með fulla athygli að hjónunum því unglingspiltur ákvað að hann þyrfti ekki að fara í gegnum hliðin og smeygði sér framhjá. Verðirnir hleyptu hjónunum í gegn. Með hjartað hamandi í brjóstholinu gegnu þau að kaffiteríunni og settust niður með hálf volgan espressó. Þetta er nú meira djöfulsins glundrið muldraði Stefán eftir fyrsta sopann og ákvað að tæma úr bollanum í þeim næsta. Ragnheiður kvartaði ekki. Þau sátu dágóða stund og sögðu ekki neitt.

Flugið þeirra var kallað og þau beðin um að ganga að hliðinu. Þau gengu hröðum skrefum og sýndu engin merki um að ekki væri allt með feldu. Flugfreyjan við landganginn bauð þau velkominn og fylgdi þeim í sætin og bauð þeim hressingu. Stefán furðaði sig á þessari miklu þjónustulund því enginn annar virtist fá hana. Flugfélin fylltist af fólki og ekki leið langur tími þangað til hún fór í loftið. Höfuðtólin sem Ragnheiður fékk voru biluð og var hún ekki hress með það og hringdi bjöllunni. Flugfreyjan var snögg á staðinn og færði henni ný og brosti vingjarnlega, eiginlega of vingjarnlega fyrir hennar smekk. Hún hafði orð á því við Stefán sem var henni sammála - það skítalykt af þessu, sagði Stefán áður en hann gleymdi sér með Stones í eyrunum.

 Flugferðin gekk vel framan af og lítið var um  ókyrrð í loftinu. En eins og hendi væri veifað brast á stormur með þrumum og eldingum. Vélin tók nokkrar djúpa dýfur og hristist talsvert. Flugstjórinn sagði eitthvað á rússnesku sem hjónin skyldu ekki en vissu samt nokkurn veginn hvað hann var að segja. Skyndilega féllu niður súrefnisgrímurnar og flugfreyjurnar sýndu hvernig ætti að nota þær, með skelfingarsvip. Hin mjög svo vingjarnlega flugfreyja benti hjónunum að fylgja sér. Þau enduðu í einhverju herbergi sem þau höfðu aldrei séð í flugvél, herbergið var mjög vel búið af dýrum húsgögnum og innréttingum.

 Hvað er á seyði? Er flugfreyjan tvöföld í roðinu? munu höfuðtól Ragnheiðar bila aftur?


32.Þáttur

 Hjónin sitja enn á bekknum og bíða eftir að eitthvað gerist.

 Hummerbifreið renndi í hlað sem gladdi Ragnheiði óstjórnlega. Jeppinn var upphækkaður og átti Ragnheiður í stökustu vandræðum með að klifra upp. Eftir smá streð þoldi Stefán ekki lengur þetta hjakk og vippaði Ragnheiði upp. Henni fannst það mjög sexy og ætlaði að stinga upp á smá fjöri í aftursætinu en hætti snarlega við það þegar hún sá að illa lyktandi maðurinn mundi fara með. Það slökkti lostann hratt.

Bílinn fór af stað og þau komu sér fyrir. Buena vista socialclub glumdi í græjunum - ,,finnst þér þessi músík sæma þessu landi og þessum bíl Stefán,,? spurði Ragnheiður og glotti við tönn. Stefán svaraði þessu ekki og horfði út um gluggann. Eftir langa þögn sagðist Ragnheiður sakna þess að fá ekki leika um hárið á ríku konunum sem notuðu framandi og dýrar hárnæringar, að klippa ungabörn í fyrsta skiptið, setja permó í þær gömlu og hitta loks að hitta ekki fasta kúnnana sem voru góðir vinir hennar.

Þetta mas fór inn um annað og út um hitt hjá Stefáni - ,,ertu ekkert að hlusta á það sem ég er að segja kall,,? Stefán baðst afsökunar að bað um að hún sagði þetta allt aftur. Hitinn úti var óbærilegur og ekki var ástandið betra í bílnum þó svo að loftkælingin væri í botni. Ekki bætti það ástandið að sá illa lyktandi var með í för og allir vita hvað hiti gerir fyrir lykt.

Ragnheiður ákvað að vera ekkert að kvarta meira og harkaði þetta af sér. Þar sem það var lítið við að hafast í bílnum fór Ragnheiður að hugsa. Það mundi hún eftir manninum í þotunni. Lostið hefur líklega skert minnið hennar tímabundið. Hún náði athygli Stefáns og sagði honum að hún hafi þekkt annan af mönnunum sem hafi ráðist á þau - ,,og hver er það?,, spurði Stefán hálf áhugalaus. Æ, annar mannanna í þotunni var fósturpabbi minn!

,,Hvað ertu að bulla kona,,?!? Ragnheiður hafði nú fulla athygli Stefáns. Hann spurði hana hvort hún væri vissi í sinni sök. Hún var ekki alveg verið 100% þannig að hún hætti að tala um þetta. Ekki fór neitt fram á milli þeirra það sem eftir var af ferðinni. Loks komust þau á flugvöll. Hjónin stressuðust upp en létu eins og allt væri í topplagi.

Komast þau klakklaust í gegnum tollinn? Mun Ragnheiður fríka út?


31.Þáttur

Við höldu áfram í rússneska herragarðinum….

Allar þessar spurningar? Sagði Herra Fleygur um leið og hann kveikti sér í feitum vindlingi ,,Þið haldið að ég sé á eftir öllum auðæfum ykkar en þar skjátlast ykkur. Sjálfur á ég skít nóg af seðlum og skortir ekki neitt, nema tvo röska vinnumenn. Þið hafði verið undir smásjá minni í tals vert langan tíma og hef ég verið að prufa ykkur.,,

,,Um hvað ertu að tala heilabilaði maður,, gargaði Ragnheiður og leit grimmilega á Stefán sem var eitt spurningamerki í framan - ,,og hvað verður um okkur?,, spurði Stefán og kyngdi þykku munnvatni. Herra Fleygur sagðist vera með verkefni sem þau þyrftu að leysa fyrir sig. Í kjallara alþingis Íslands er kassi og í honum eru mikilvæg gögn sem þurfa að komasthans hendur.

,,Það er mjög mikilvægt að ekkert fari úrskeiðis og þarf ég að fá þennan kassa sem allra fyrst,, Ragnheiður sagðist ekki ætla að gera neitt fyrr en hún fengi að sjá framan í Herra Fleyg. Henni varð ekki af ósk sinni því þegar Herra Fleygur hafði lokið máli sínu voru þau leidd út úr herberginu og út í garð.

Fuglar sungu og þægilegur niður var frá gosbrunni sem var skammt frá hjónunum. Þau settust
á bekk. Einn af lífvörðum Herra Fleygs fylgdist með hverri hreyfingu þeirra. Eftir um 5 mín. opnaðist útidyrahurðin og út kom illa lyktandi maðurinn. Hann hélt á svartri skjalatösku og rétti hana Stefáni. Á töskunni var miði sem á stóð
,,Hér er allt sem þið þurfið í þennan leiðangur,,

,,Þetta er eitthvað sjúkt grín Stefán,, sagði Ragnheiður áður en hún bað hann um að opna töskuna. Í henni fundu þau einn nætursjónauka, táragas, reyksprengju, tvær súrefnisgrímur, tvö vegabréf og tvo vindla.
Bréfi var vafið utan um vindlana og á því stóð

,,Reykist eftir að verkefni er lokið,,

Stefán leit í vegabréfin og fór að skellihlæja. Hvað er svona fyndið! Spurði Ragnheiður ekki glöð á svip – Ragnheiður mín, í þessu verkefni heitir þú Jelena Olga Júktenskæja! Stefán gat ekki hætt að hlæja og fékk að launum högg í öxlina. Ragnheiður hrifsaði vegabréfið hans Stefáns og las. ,,tjih – nafnið þitt er nú heldur ekkert til að hrópa húrra fyrir, Herra Ivanov Vladiz. Stefáni fannst það skömminni skárra nafn.

Ragnheiður rótaði í töskunni og tók upp táragasið og sagðist ekki hafa hugmynd um hvernig ætti að nota þetta en sagði jafnframt að þau yrðu að sækja þennan kassa og kannski, kannski endurtók hún, mundu þau losna úr þessu dæmi.

Mun Ragnheiður óvart nota táragasið? Er Stefán á barmi taugaáfalls? Hvernig komast þau til Íslands?


30.þáttur

 

,,Stefán, mér líður ekki vel,, sagði Ragnheiður rétt áður en hún féll í jörðina í blautt grasið. Stefán tók farlama konu sína og setti hana á öxlina og reyndi að hlaupa sem hraðast í gegnum greinar sem slógust framan í hann. Stefán bölvaði greinunum en hélt ótrauður áfram. Þar sem það var frekar mikið myrkur sá hann ekki vel hvert hann  fór. Vegna slæmra skilyrða sá hann ekki að þau stefndu að stóru stöðuvatni. Svo fór að hann óð út í vatnið og sökk djúpt í botninn og festist. Á undraverðan hátt náði hann að halda Ragnheiði fyrir ofan vatnsborðið.

Hið óumflýjanlega gerðist og náðu mennirnir þeim hjónunum og fluttu þau í glæsilegan herragarð skammt frá vatninu. Ragnheiður rankaði við sér og leit í kringum sig og sá falleg húsgögn í kringum sig. Hún lá í glæsilegu rúmi og Stefán var við hlið hennar örmagnaður af þreytu. Ragnheiður potaði í Stefán og hann rankaði við sér og spurði hvar þau væri. Ragnheiður sagðist ekki hafa hugmynd um hvar þau væru en hélt að þau væru enn í Rússlandi.

Þau heyrðu hljóð fyrir utan hurðina og hún opnaðist ofurhægt og lítið höfuð gæðist inn. Þetta var karlmaður á fertugsaldri, feitlaginn með mikla skeggrót. Hann sagði eitthvað á rússnesku sem hjónin skildu ekkert. Hann kom inn og gekk að rúminu, rétti út höndina. Ragnheiður sá mikinn skít undir nöglunum og kúgaðist af lyktinni sem var af manninum. Maðurinn tók höndina til baka og gaf merki um að láta fylgja sér. Hikandi stóðu hjónin upp og fylgdu þessum illa lyktandi manni. Þau enduðu í stórri stofu þar sem allt var mjög glæsilegt. Í veglegum stól sat maður. Þau greindu ekki andlit hans vegna skuggans sem féll á andlitið.Þessi maður bað þau um að koma. Hann talar íslensku hvíslaði Ragnheiður þegar þau gengu af stað. Stefán hnippti í Rangheiði og sagðist ekki vera neinn fáviti.

,,Þið hafið komið langan veg lömbin mín,, sagði maðurinn í skugganum ,,Þið hafið hitt heyrt nafn mitt og ég hef verið í óbeinu sambandi við ykkur, þið getið kallað mig Herra Fleyg,, Ragnheiður var svo spennt og vildi fá að sjá í andlit hans. Hún fór nær honum en komst ekki langt því lífverðir Herra Fleygs stoppuðu hana. ,, Ég verð að fá að sjá framan í þig,, sagði Rangheiður örvæntingafull ,, af hverju gerir þú okkur þennan grikk? viltu pening,,? Herra Fleygur sagði henni að hætta með þessar spurningar.

 Hvað vill Herra Fleygur þeim hjónum? Er Ragnheiður í hefndarhug? Mun Ragnheiður ráðast á Herra Fleyg? Er Stefán með hælsæri?

 


29. Þáttur

Nú er illa komið fyrir hjónunum Ragnheiði og Stefáni. Við höldum áfram þar sem frá var horfið...

 

Þotan flaug á ógnarhraða í gegnum storminn sem hafði myndast á skömmum tíma. Enn voru hjónin meðvitundarlaus og lágu eins og hráviði á gólfi þotunnar. Ódæðismennirnir höfðu fengið sér sæti og voru að dreypa á kampavíni. Þeir voru í slagtogi með flugmanninum sem að fara undirbúa lendingu Minsk. Í talstöðinni heyrðist í skrækri kvenmasrödd sem gaf leifi til lendingar.

Ódæðismennirnir sóttu teip og festu hjónin saman. Við lendingu kom mikið högg og við það vaknaði Ragnheiður. Hún gat ekki tjá sig neitt því búið var að teipa yfir munninn. Hún leit í kringum sig og sá að annar ódæðismannanna hafði tekið af sér grímuna og þekkti hún vel manninn! Ragnheiður ákvað að látast vera í roti til að fylgjast betur með.

,, Er bílinn kominn?,, spurði annar ódæðismannanna. Svo reyndist vera og voru hjónin flutt í hann. Stefán var nú að koma til og sá að Ragnheiður var eitthvað að reyna að losa sig. Þau voru í rúmgóðu skotti sem gaf þeim rími til að athafna sig. Stefán náði að losa sig og sína. Þau ákváðu að bíða eftir að bíllinn mundi soppa og skottið opnað. Þá ætluðu þau að sparka af öllum lífs og sálarkröftum í lokið í  von um að sá sem opnaði mundi rotast´

Áætlunin gekk eftir voru þau nú kominn út í skóg sem var rétt hjá. Allt var mígandi blautt og Ragnheiður illa skóuð. ,,Stefán......mér er illt í fótunum, það er greinar og steinvölur í skónum,, Stefán sagði henni að hætta þessu væli og fylgja sér. Ferðin í skóginum gekk hægt fyrir sig og sáu þau loks að þeim var veitt eftirför.

 

Hver er annar ódæðismannanna ? Komast þau heil út út skóginum? Er Ragnheiður aðframkomin af þreytu?


28.Þáttur

 

Flug númer FHE113 til Rússland frestast um óákveðinn tíma. Vinsamlegast sínið biðlund. Veitingar eru í boði í kaffiteríu.

 ,,Týpískt,, Sagði Ragnheiður og leit á úrið sitt og stappaði niður hægri fætinum. Ekki með þessa stæla, sagði Stefán og fór að leita að upplýsingaborðinu. Stúlkan sem var þar á bæ hafði augljóslega verið að skemmta sér vel kvöldið áður því megn áfengislykt var af henni. Stefán spurði hana hvort hún vissi hver seinkunin yrði. Sú skemmtanaglaða horfði á hann og svo niður á gólfið og loks ældi hún í ruslafötuna sem var hjá henni.

Stefán hristi höfuðið og fór að leita ríkmannlegu fólki. Hann sá hjón sem voru dressuð upp í dýrum flíkum og gekk upp að þeim og spurði hvort þau ættu flugvél sem hann gæti leigt af þeim. Hjónin störðu á hann og maðurinn sagði loks, Það vill svo skemmtilega til að við hjónin erum með þotuna okkar tilbúna hér fyrir utan, hvert er för ykkar heitið?

Það lifnaði yfir Stefáni og sagði hann hjónunum hvert þau væru að fara. Til Rússlands segir...við höfum ekki farið þangað elskan, er það nokkuð? Konan hugsaði sig og sagði svo ,,nei, það höfum við ekki gert, eigum við bara ekki að skella okkur þangað?

Það var ekki rætt frekar og var þotan kölluð að landganginum. Fjórmenningarnir stigu um borð og komu sér vel fyrir í þægilegum leðursætum. Einn þjónn var um borð sem færði þeim miklar kræsingar. Flugmaðurinn tilkynnti að 4 klst. væru til lendingar. Stefán, ég verð að segja að ég er nú svolítið spennt yfir þessu öllu saman, þetta er eitthvað svo.........- Bonnie og Clyde, sexy. sagði Ragnheiður dreyminn á svip. Eigum við ekki að skella okkur í Háloftaklúbbinn?

Stefán hafði ekkert á móti því og drifu hjónin sig inn á salerni þotunnar þar sem villtur leikur fór fram. Eftir þennan leik komu þau fram aftur og sáu að eigendur þotunnar lágu í roti og skyndilega komu tveir grímuklæddir menn aftan að þeim með klóróformklúta. Stefán og Ragnheiður hnigu niður.

 Er öllu lokið hjá Stefáni og Ragnheiði? Eru þotuhjónin dauð? Munu þau lenda í Rússlandi?


« Fyrri síða | Næsta síða »

Innskráning

Ath. Vinsamlegast kveikið á Javascript til að hefja innskráningu.

Hafðu samband