Ég man........

                                                                                                                     

 ...Eftir einu partý sem að hann hermdi eftir Shrek á borðstofuborðinu. Að vísu var hann kominn vel í það en borðstofuborðið hans fékk að kenna á því það hrundi undan honum. Verð nú að viðurkenna að hann náði honum ágætlega. Hann hringdi svo í mig daginn eftir með verstu timburmenn sem hann hafði upplifað, sagðist hafa send einn af skósveinum sínum til að kaupa einn big mac fyrir sig frú Mills (á meðan hún var enn í náðinni)

Paul McCartney hermir eftir Shrek

Kalkúna fíaskó

 

 Þetta litla myndband tók hún Guðrún í dýragarðinum Slakka sem er í Laugarási.

 

  

 

Hver man ekki eftir Morðgátum....

Ef þú kannast ekki við þann þátt að þá gæti þetta litla myndbrot hjálpað til við að muna.

 

Þetta lag heyrðum við nokkrum sinnum á Costa

 

 I am the musicman

Maður fær þetta lag á heilann og losnar ekki við það strax! Og allir saman nú! pia pia piano pianopiano!

Kúdos

Veit ekki með ykkur en mér finnst þetta vera mjög fyndin auglýsing, búinn að sjá hana nokkrum sinnum og fer alltaf að hlæja jafn mikið af henni! Jón Gnarr er eitthvað svo kindarlegur þegar hann uppgötvar að hann var böstaður! Frábær auglýsing og ekki orð um það meir fyrir nú utan hvað hún flott og vel gerð.

Biskup segir nýja auglýsingu Símans smekklausa

Skrýtinn draumur

Mig dreymdi í nótt að ég væri skyndilega byrjaður aftur á skólabekk. Ekkert kannski merkilegt með það en ég sótti skólann í Vestmannaeyjum og þurfti þar af leiðandi að taka ferjuna Herjólf. Eitthvað var þetta skip öðruvísi því á undraverðan hátt, í einni ferðinni, náði ég að falla útbyrðis en samt náði ég að halda mér í bátinn. Einhver manneskja hló að mér en rétti mér hönd og ég komst aftur um borð.

Svo hætti mig að dreyma þetta og fór að dreyma eitthvað sem ég man ekki allveg, en svo var ég skyndilega kominn aftur um borð í Herjólf. Þá var skipið einnig eitthvað skrýtið því ég og Steini vorum rétt hjá stafni skipsins nálægt yfirborði sjávar eitthvað að spjalla, eins og ekkert væri að því að vera á þessum stað. Nema hvað...allt í einu fundum við að við lyftumst upp og ég leit til hægri og sá að skiptið væri komið langleiðina niður í sjóninn og var stafnið aðeins eftir að sökkva. Þar sem ég hef séð Titanic vissi ég að ef að við mundum ekki koma okkur sem lengst frá skipinu áður en það mundi sökkva mundum við sogast niður með því. Þá tók við heljarinnar sund og krafturinn var mjög mikill, þetta var allt saman mjög raunverulegt. Við náðum að komast frá skipinu og að landi. Þar sem þreytan bugaði mig.

Mikill viðbúnaður var í landi, Vestmanneyjum, og var einhver her kominn og búinn að setja upp aðstöðu. Við löbbuðum upp einhvern stiga og þurftum svo að kasta okkur fram af honum og lenda á rennblautu grasi. Þar byðu svo dráttavélar með heyvagna, sem var búið að merkja. Sýndist ég sjá konur og börn. Sá hins vegar engann vagn sem ég hefði geta komist fyrir í........

Og svo vaknaði ég...

Að fara með bílinn minn í skoðun...

.........er einn af þeim hlutum sem ég nenni alls ekki að gera! En þar sem ég hef frestað því frekar lengi mun ég loks láta verða af því í dag. Er að spá í klæða mig upp eins og ég sé 70 ára því þá aukast líkurnar á að ég fái skoðun um70%......nei ég segi nú bara svona, en það víst staðreynd að þegar þessir menn eru að skoða bíla sem að ungir strákar eiga eru þeir tregari til að hleypa bílunum í gegnum skoðun, þeir skoða bílana extra mikið........

Vanvirðing

Þetta kemur mér ekkert á óvart, ég hef mörgum sinnum farið á tónleika í höllinni og alltaf eru einhverjir seinir. En hvernig væri bara að hafa þetta eins og í leikhúsi? Að hleypa ekki inn eftir að listamennirnir eru komir á sviðið og sýningin hafin? Óstundvísi er eitthvað sem ég þoli ekki, vissulega getur eitthvað komið upp á en það er sjaldnast þannig, fólk einfaldega leggur allt of seint af stað, heldur líklega að það geti fengið stæði við dyranar og valsað inn eins og ekkert sé.....

Óstundvísir Íslendingar spilltu tónleikum

Hvers vegna eru menn ekki með veiðihár eins og mörg önnur dýr?

Já, í einhverju kasti ákvað ég að spurja þessara spurningar á Vísindavefnum. Þar sem ég vildi ekki notast við mitt eigið nafn notaði ég dulnefni. En þeir hjá Vísindavefnum svöruðu spurningunni minn og hér er svarið:

Fjölmargar spendýrategundir hafa veiðihár, til dæmis velflestar tegundir af ættinni Carnivora (rándýr) eins og selir, hundar, kattardýr svo og öll smærri rándýr eins og þvottabirnir, minkar og víslur. Spendýr af ættinni Rodentia (nagdýr) eru einnig með veiðihár.

Segja má að veiðihár spendýranna gegni nokkurn veginn sama hlutverki og fálmarar skordýra og krabbadýra. Veiðihárin auka nefnilega næmni þeirra gagnvart umhverfinu við aðstæður þar sem er takmarkað útsýni eins og í skógi, kjarrlendi eða sjó. Þau gera dýrunum kleift að læðast og fara hljóðlega um til dæmis þegar þau eru að nálgast bráð. Veiðihárin eru staðsett á nokkrum stöðum á andliti þessara dýra eins og fyrir ofan munnvik, á kinnum og fyrir ofan augu, meðal annars á köttum.

Nýlegar rannsóknir sem gerðar voru á landselum (lat. Phoca vitulina) hafa sýnt fram á að veiðihár sela eru næm fyrir straumum sem fiskar gefa frá sér þegar þeir hreyfa sig í vatninu, en þeir eru helsta fæða selanna. Selir nota veiðihárin því á svipaðan hátt og höfrungar nota hljóðsjá (sónar) þegar þeir veiða sér til matar.

Skyldar rannsóknir sem gerðar hafa verið á útselum (l. Halichoerus grypus) við Bretlandseyjar sýna að veiðihárin eru mikilvægari við fæðuöflunina en sjónin. Í sjónum er oft lítil birta og því erfitt fyrir selina að styðjast eingöngu við sjón þegar þeir leita sér ætis.

Dýr þróa með sér alls konar aðferðir við veiðar. Mörg önnur skynfæri gegna mikilvægu hlutverki í þessari lífsbaráttu. Veiðihár hafa ekki þróast meðal prímata eða annarra apa vegna þess að þeir hafa afar vel þróaða sjón og mikila greind sem hefur gegnt lykilhlutverki í fæðuöflun þeirra. Þessi eiginleikar hafa verið meginstoðin í allri hinni miklu velgengni sem apar hafa notið á undanförnum 30 miljónum ára.

Mæli með að þið skoðið þennan vef, það eru margar skemmtilegar spurningar þarna og ótrúlegt hvað þeir geta svarað mörgum spurningum sem eru ,,heimskulegar,, eins og mín.

36.Þáttur

 

Talsvert myrkur var inni eðalbifreiðinni. Lafði Pearl bauð þau velkomin til landsins og sagði að nú væri för þeirra heitið á Holtið þar sem þau mundu eyða nóttinni. Sjálf yrði hún í svítunni við hliðina. Tvær grímur runnu á Ragnheiði og fór hún að ókyrrast í sætinu. Stefán tók eftir því og reyndi að róa hana án þess að Lafði Pearl yrði þess vör. Ferðin gekk vel fyrir sig og ekki leið á löngu þar til þau voru komin upp í svítuna. Þar beið þeirra full karfa af ávöxtum og áfengum vegum. Það létti aðeins yfir Ragnheiði þegar hún var búin að fá sér nokkur glös af Bombay safari blandað í tonic.

Stefán hafði ekki mikla lyst á áfengi og spurði Ragnheiði hvort hún mundi treysta Lafði Pearl 100%. Ragnheiður sagðist ekki vera viss en bað hann um að koma með sér í bað, því hún væri búin að láta renna í heitt og rómantískt bað eins og hún orðaði það. Reykelsi og ilmkerti voru um allt baðherbergið og var Ragnheiður búin að setja á fóninn lagði þeirra hjóna, I touch myself með Divinyls. Varla þarf að taka fram hvað gerðist svo.

Eftir skak í baðinu tók dúnmjúkt rúmið við þar sem þau sofnuðu fljótt. Þau sváfu vært. Morguninn eftir vöknuðu þau við símhringingu. Það var Lafði Pearl að hringja frá næstu svítu. - Hvernig var nóttin hjá ykkur ástarrúsínudúllurnar mínar? Stefán vissi ekki hvernig hann átti að svara þessari spurningu þannig að hann rétti frú sinni símtólið. Með sleftauminn frá koddanum reis Ragnheiður upp og sagði með rámri röddu - Hver er þar? Lafði Pearl hér, getið þið verið tilbúin niður í lobbíi eftir klukkutíma? Ragnheiður sagðist nú halda það og skellti á.  - Hvað vildu hún? spurði Stefán. Svörin sem hann fékk voru háværar hrotur. Hann danglaði létt í Ragnheiði sem hrökk upp og spurði hvað klukkan væri, því þau ættu stefnumót í lobbíinu við Pearl.

Klukkutími leið og hjónin mættu niður. Þau leituðu í góða stund af Pearl. Þau fundu hana rallfulla á barnum þar sem hún var að reyna að draga á tálar ungan barþjón með skegghýjung, á að giska 17 ára. Stefáni fannst þetta frekar spaugilegt og fylgdust þau með þessum darraðardansi í smá tíma, eða þangað til Stefán gat ekki setið lengur á sér og fór að skelli hlæja. Pearl heyrði þetta og brá, gekk til þeirra eins og allt væri honkí dorí. - Ætlið þið að fylgja mér aðeins útfyrir, ég er með glaðning fyrir ykkur.  -oooooooo....Stefán, ég er svo spennt! ég hreinlega fer úr límingunum! alveg tjúlluð! - Róaðu þig niður kerling! sagði Stefán hast. Ragnheiður tók tiltalinu og róaði sig niður. En það ástand varði ekki lengi, því þegar þau komu út sáu þau að Pearl ætlaði að gefa þeim Porche. Hann var gulur að lit og var víst með öllum hugsanlegum aukabúnaði.

Stefán átti erfitt með að sýna ekki hvað hann var glaður með bílinn. Ragnheiður var ekki alveg eins ánægð en sátt þó. Þar sem Ragnheiður var þunn tók Stefán völdin af bílnum. Bílinn hvarf í reykjarmekki og þutu hjónin á ógnar hraða um bæinn. Bílinn rykktist til á götunni og varð Ragnheiður ekki að fíla það, sagði að sér væri ómótt. Stefán heyrði ekki konu sinni í gleði vímunni. Ragnheiður barði í öxlina á honum rétt áður en hún seldi upp. Bóndinn snarhemlaði og spurði hvort ekki væri allt í lagi. - Allt í lagi! gargaði Ragnheiður. - Ég bað þig um að stoppa en þú hlustaðir ekki á mig pungurinn þinn! Sorry maður, við stoppum bara á næstu sjoppu og þrífum þetta, hafðu ekki áhyggjur.

Eftir klukkutíma komu hjónin, og þurfti Stefán að styðja Rangheiði upp í svítuna. Þeim brá þegar þegar þau opnuðu hurðina því inni á svítunni stóð Pearl kviknakinn með tárin í augunum. Bundið var fyrir munn hennar og gat hún ekki tjáð sig. Hjónin gegnu inn og lokuðu á eftir sér hurðinni. Skyndilega fundu þau að einhverjir menn komu aftan að þeim með klúta og settu fyrir vit þeirra. Svo vissu þau ekki af sér fyrr en.........