22. Þáttur

 

,,Mér finnst þessi kanína skuggaleg, hún starir bara á mig!,, Sagði Ragnheiður áður en hún beygði sig niður til að ná í pakkann, hikandi þó. Þau störðu á pakkann í dágóða stund og veltu því fyrir sér hvort þau ættu yfir höfuð að opna pakkann en þar sem forvitnin var að drepa þau var pakkinn rifinn upp.

 Þau hefðu betur sleppt því. Mikil lykt gaus upp úr pakkanum sem fékk þau bæði til að selja upp, á hvort annað. Þegar þau voru loks búin að jafna sig á þessu og skipta um föt litu þau í pakkann og sáu þar umslag. Á umslaginu stóð  Rotnið í Helvíti  sem olli Ragnheiði talsverðum áhyggjum.

Umslagið var rifið upp og lesið hratt yfir. Þegar Stefán hafði lesið bréfið þurfti hann að leggjast niður í grasið vegna þess að hann hló svo mikið. Ragnheiður var auðvita mjög forvitin og spurði trekk í trekk hvað væri svona fyndið en fékk engin svör fyrr en Stefán hafði jafnað sig.

,,Þetta bréf átti að fara til nágrannana!,, sagði hann og byrjaði aftur að hlæja eins og brjálæðingur. Þeir hljóta að vera í jafn slæmum málum og við, ef ekki verri!

,,og finnst þér það fyndið?!?,, sagði Ragnheiður og var orðin frekar æst. Hún stakk upp á því að þau færu yfir til góða grannans og spyrja hvað væri á seiði.

 

Er granninn í djúpum skít? Hvað lyktaði svona illa?