18.Þáttur

Gvöð! Gargaði Ragnheiður með sinni skræku rödd. Hjónin litu á skjáinn á dyrasímanum og sá að gestkomandi hafði spreyjað yfir linsuna þannig að þau sáu ekki vágestinn. Stefán dró djúpt andann og ákvað að opna. Lágt marr heyrðist þegar Stefán opnaði hurðina ofur varlega.
Hann sá ekki nokkurn kjaft og ákvað að ganga aðeins útfyrir.
,,farðu varlega ástarmúffan mín!,, sagði Ragnheiður í panikki.

Skyndilega stökk grímuklæddur maður út úr einum runna, með melspíru í hönd og veittist að Stefáni sem brást við með ókarlmannlegu öskri.Hann rétt náði að hlaupa inn og skella hurðinni í lás. Melspíran skall á hurðinni með miklum látum og braut lítinn glugga sem er á hurðinni.

Ragnheiður var með símann í hendinni hringdi á 112 og tilkynnti hvað hefði komið fyrir. Lögreglan hélt í fyrstu að um grín væri að ræða en sendi svo bíl á staðinn sem kom 15 mín. seinna. Auðvita var árásamaðurinn á bak og burt og Ragnheiður ein taugahrúga í stofunni drekkandi Vermouth frá 1902 og var búin að skella Bowie á fóninn og var að hlusta á Life on Mars. Stefáni var alveg sama þó að spúsan væri að gæða sér á þessum dýra drykk og fékk sér einn henni til samlætis.

Lögreglumaðurinn fékk að heyra það þegar hann loks kom á staðinn. Hann var frekar tortryggin þegar hann hlustaði á frásögn hjónanna og fann vel á andremmu þeirra að þau hefði verið að drekka og grunaði þá að um hjónaerjur hefði komi til kastanna. Hann sagðist ætla að láta ómerktan bíl vera fyrir utan að og fylgjast með mannaferðum í nánd við húsið.

Stefán panntaði mann á staðinn til að laga brotna gluggann. Þau fóru snemma undir fiður um kvöldið.